Op weg naar de piramide van Luxor

29 mei

Stonden we gisteren al om 4 uur op, vandaag is dat 8 uur. We hebben een reisdag: van de Grand Canyon naar Las Vegas. We ontbijten in de Yavapai Lodge en nemen onze laptop mee om met de dochter thuis te skypen. (Voor gasten van de Yavapai Lodge is het internet gratis, anderen moeten betalen.) Het skypen lukt niet echt. Telkens valt onze verbinding weg. We zullen morgen in Las Vegas maar weer eens een upgrade doen van skype en kijken of het dan beter gaat.

Op de tafel in de eetzaal staat een klein informatiebordje (een soort flyer) waarin Xanterra, de eigenaar van veel lodges in nationale parken, vermeldt dat zij het iniatief ondersteunen om minder rietjes in hun restaurants te gebruiken. Volgens de informatie op de flyer worden er per jaar 500 miljoen rietjes in de USA gebruikt, genoeg om 46.400 grote schoolbussen te vullen. Aha! Nu weten we waarom we zoveel schoolbussen zien rijden. Daar zitten geen schoolkinderen in maar rietjes. Maar serieus, het is een goed initiatief om minder rietjes te gebruiken. Je kan ook gewoon uit het glas drinken.

Na het ontbijt pakken we in, checken uit en rijden richting Shoshone Point. Volgens onze Fodor-gids is dit één van de mooiste uitzichtpunten van het park; alleen komt er haast niemand. Dat komt omdat de NPS het niet als een officieel uitzichtpunt presenteert. Je kan er dan ook niet met de auto of met shuttlebus komen. Je kan het alleen lopend bereiken via een zandpad dat voert door een niet al te dichtbegroeid bos. Die wandeling duurt ongeveer 20 minuten.

Voor wie wil weten hoe je er komt: het begin van dit zandpad ligt 1,3 mijl na Yaki Point. Daar zie je aan je linkerkant een onverharde weg die afgesloten is door een soort slagboom. Er staat een bord bij waarop staat dat je een permit moet hebben om verder te gaan.

Volgens Fodor hoef je echter zo'n permit niet te hebben en kan je die ook helemaal niet op individuele basis krijgen. De NPS verhuurt namelijk af en toe de picknickruimte, die zich aan het einde van het zandpad vlakbij het Shoshone Point bevindt, aan mensen die er bij voorbeeld een bruiloft willen vieren. Dat verhuren gebeurt echter niet vaak - als het wel het geval is, weet je dat direct, want dan zie je bij de slagboom veel auto's staan. In alle andere gevallen mag je volgens Fodor zo doorlopen. Op die informatie gaan we maar af.

Als wij er komen staan er twee auto's. Wij parkeren de auto en lopen door het bos naar Shoshone Point toe. Volgens Fodor zou je ook nog wildlife kunnen zien. Maar afgezien van wat vogeltjes, vlinders en een enkele mier zien wij dat niet. Onderweg komen wij de mensen van de twee auto's tegen en als we bij Shoshone Point aankomen, hebben we dit punt helemaal voor ons alleen. Het is inderdaad een prachtig punt. Op een soort uitstekende klif staat een rots die lijkt op een pilaar. Je hebt er prachtige vergezichten. Heel in de verte zien we de watchtower van Desert View. We blijven er een kwartiertje en lopen daarna weer terug door het bos naar onze auto.

Overigens om nou hier - vlakbij de rand staan een aantal picknicktafels (capaciteit ongeveer 50 man) - je huwelijksreceptie te gaan vieren, lijkt ons niks. Er zal maar een dronken huwelijksgast de Grand Canyon inlopen. Of ga maar eens aan een ranger uitleggen hoe het kan dat schoonmoeder over de rand is gevallen.

Als we het park uitrijden, zien we veel auto's onze kant opkomen. Bij het toegangshokje staat een rij van twintig auto's. We rijden via Tusayan naar Williams waar we de I40 oprijden. De weg is niet goed, er zijn dan ook op verschillende plaatsen wegwerkzaamheden. Bij Seligman rijden we even de snelweg af om te tanken. Hierdoor rijden we een stukje op de route 66. Niet ver echter, ongeveer 0,66 mijl - we gaan maar niet de route 66 van Seligman naar Kingman rijden, dat hebben vroeger al eens een keer gedaan - en om nog wat meer zessen toe te voegen, we hebben de radio staan op sixty on 6 (met allemaal hits uit de jaren zestig). Genoeg zessen dus.

Die 'sixty on 6' is een Sirius zender. Behalve AM, FM en CD beschikt onze radio ook over Sirius. Dat is satellietradio waardoor je overal goede ontvangst hebt. We hebben de beschikking over ongelooflijk veel kanalen. Voor elk decennium is er wel een kanaal, maar ook zijn er veel themakanalen. Zo is er een zender die de hele dag alleen maar Frank Sinatra uitzendt. Wij hebben hem meestal op Sixty on 6 staan. We bedienen de radio overigens met een touchscreenscherm maar we zouden hem ook met voicecontrol kunnen bedienen; gezien mijn Engels doen we dat maar niet. Dit is de eerste keer dat wij zo'n hightechradio hebben; vermoedelijk hebben wij een luxe uitvoering van de auto meegekregen.

Onderweg stoppen we nog even voor een korte pauze (twee uur rijden; een kwartier rusten) op een parkeerplaats met een view op de Colorado. Even verderop passeren we de Hooverdam en rijden daarna naar Las Vegas waar we feilloos naar ons hotel rijden. We zitten in Luxor. Daarvoor hebben we gekozen omdat het niet alleen heel goedkoop was maar ook omdat daar een Titanic-tentoonstelling is. Een soortgelijke tentoonstelling hebben we ook een keer in Londen gezien, maar omdat ik in het kader van nutteloze kennis geïnteresseerd ben in de geschiedenis van het schip en de mensen er op ( *) , wil ik deze tentoonstelling graag bezoeken.

We krijgen een kamer op de zestiende verdieping van de piramide. Als we met de lift omhoog willen, hebben we eerst niet door dat je je kamersleutelkaartje in een gleuf in de lift moet steken, dus zitten wij tevergeefs hard op het knopje 16 te rammen wat maar niet wil gaan branden. Een behulpzame Amerikaan legt ons uit hoe het werkt en even later zoeven we omhoog. Hoewel, het woordje zoeven is hier niet op zijn plaats. De lift schommelt als een gek en als we stoppen hebben we het gevoel dat we helemaal omver getrokken worden. Wat blijkt, de lift gaat schuin omhoog - we zitten in een piramide - min of meer als een skilift. 

Nadat we onze spullen op onze kamer hebben we gedropt lopen we een stukje over de strip. Bij Tix 4 Tonight kopen we alvast twee kaartjes voor de Titanic-tentoonstelling. In Luxor zelf kosten die kaartjes $32 dollar ($5 korting voor gasten van Luxor) maar hier kan je de kaartjes kopen voor $21,50.

Als we terug in het hotel zijn, bekijken we de tentoonstelling. Hoewel we dus al een soortgelijke tentoonstelling in Londen hebben gezien, vinden we deze tentoonstelling erg leuk en interessant, een aanrader. Hij is deels het zelfde als die in Londen maar ook deels anders. We brengen er zo'n twee uur door. Als we bij het einde komen, zien we dat het we het beide overleefd hebben. Als toegangspas krijg je namelijk een boardingpass van één van de passagiers, met wat informatie over die passagier, en aan het einde kan je zien of je het overleefd hebt.

We hebben ondertussen behoorlijk honger gekregen - het is al negen uur - en gaan eten bij het buffet in Luxor. Zowel de keuze als de hoeveelheden zijn groot. Na het eten gaan we nog een "trail" lopen en wel die van Luxor naar Ceasar's Palace. Daar zit een winkel van Victoria's Secret en de dochter in Holland heeft ons een bestelling door gegeven. 

Het lopen over de strip lijkt een stuk minder vriendelijk voor voetgangers dan vroeger. Je moet veel via hotels lopen om zijwegen over te steken dan eerst. Een Nederlander heeft overigens recent opdracht gekregen om dit wat voetgangersvriendelijker te maken en dat is ook hoog nodig.

Blauwe en oranje hoodoos in Las Vegas

Na een uur lopen - we kijken ook nog even naar de fonteinshow bij Bellagio - bereiken we het eindpunt van onze trail. De winkel in Ceasars Palace blijkt echter al dicht te zijn. Dan maar morgen per auto er heen. Als we uiteindelijk weer terug zijn bij ons hotel is het al één uur 's nachts en moe duiken we ons bed in.* Even commercieel zijn: ik ben niet alleen geïnteresseerd in de Titanic maar ik heb ook een boek over de Titanic geschreven, Wie de eerste twee hoofdstukken (gratis!) wil lezen, zie hier.

Wie nu enthousiast is geworden - en wie zou dat niet zijn - kan hier het boek bestellen. Een echte aanrader!

Overnachting: Luxor