We hebben nog brood uit de Grand Canyon General Store liggen, maar dat is wel wat oud nu, dus we besluiten om naar de 'Market' te gaan en nog wat eten in te slaan. Arnold is klein zoals alle dorpjes hier, maar heeft toch nog een verrassend groot winkelcentrum. Na het uitchecken rijden we daar naartoe, kopen brood, fruit en yoghurt. Daarna rijden we weer naar het Calaveras Big Tree park, nu om de South Grove te bekijken. Hoewel het al bijna negen uur is, zit er nog niemand bij de ingang en we rijden maar door.
De South Grove ligt ongeveer 8 mijl van de ingang. Onderweg komen we langs de Riverside Picknick area. Hier stoppen we om te ontbijten. Het zit er heerlijk, een open plek in het bos, waar we helemaal alleen zijn. De rivier is hoorbaar maar van bovenaf niet goed zichtbaar. Martin besluit naar beneden te klimmen om een paar mooie plaatjes te schieten, en dat is een lastige en steile klim. Beneden gekomen blijkt de rivier ook nog eens niet fotogeniek te zijn. Als we uitgegeten zijn en verder rijden komen we 100 meter verder bij een brug over de rivier met ruime parkeerplaatsen ervoor en erna en een trap naar de rivier af te dalen. Dat is toch wel een stuk makkelijker dan die klim van Martin.
Bij de South Grove staan al een paar auto's. We pakken onze rugzakken, kopen een trail guide bij het begin van de trail en beginnen met de lange klim naar de grove. Het eerste half uur is een stijgend puffend pad - uiteraard zijn wij het die puffen; niet het pad - zonder sequoia's, maar dan komen we bij het begin van het gebied waar de grote bomen staan. Er staan veel prachtige sequoia's en we maken weer de nodige foto's, maar toch vinden we de North Grove mooier. En zeker makkelijker bereikbaar. Voor wie niet veel tijd heeft en een keuze moet maken tussen beide groves is wat ons betreft de North Grove de beste keuze.
Op de grond liggen veel 'cones'. Niet alleen van sequoia's maar ook van andere soorten naaldbomen die hier groeien. Als echte sequoia-kenners, en ook een klein beetje dankzij een informatiebord, weten wij uiteraard welke cone van welke boom is. Daarom een quizvraag: welke van deze drie cones is die van een sequoia? (Zie het verslag van morgen voor het goede antwoord.)
We nemen na de wandeling nog een kijkje in het visitor center waar Martin een boek van over sequoia's koopt (geschreven door collega-sequoiadeskundigen) en een zakje met 25 sequoiazaadjes. Op de Discovery Tree geeft een ranger een lezing. Alle mensen staan boven op de stronk.
Dan vertrekken we richting Yosemite. Het is een rit van ongeveer 3 uur. Onderweg tanken we nog, vlak voor Groveland. In het park kan ook getankt worden, maar het zal daar ongetwijfeld duurder zijn.
Eenmaal in het park besluiten we meteen naar Bridalveil fall te gaan, daar rijden we toch langs. Het parkeerterrein blijkt helemaal vol te staan, maar na even wachten hebben we een plekje. Het is een klein stukje lopen naar de onderkant van de waterval. Al van grote afstand voelen we het water spetteren. Het is er ontzettend druk; het krioelt er van de mensen. Het is zondag vandaag, dat zal wel wat uitmaken. Hopelijk is het de komende dagen wat minder druk overal.
Na dit uitstapje rijden we verder naar de vallei. Het is nog te vroeg om in te checken - dat kan hier pas vanaf 5 uur- en we besluiten de auto te parkeren en naar het visitor center te lopen. Daar informeren we naar de toestand van de trails bij de Tioga Road; op een aantal ligt nog sneeuw. Verder zijn we benieuwd of het een goed idee is om de Four Mile Trail omhoog te lopen; je moet dan gokken dat er plaats is op de bus naar beneden (je komt dan bij Glacier Point en de bus naar beneden is niet te reserveren). De ranger vermoedt dat het wel zal lukken, maar het blijft een gok. We weten nog steeds niet of de deze trail van beneden naar boven of andersom zullen doen. Het eerste is mooier maar wel zwaarder en je hebt kans dat je ook weer naar beneden moet lopen als de bus vol is. Het alternatief betekent dat we eerst moeten kijken of er nog kaartjes voor de bus omhoog zijn. Je kunt die ruim van te voren reserveren dus het zou kunnen dat we daar te laat voor zijn.
Na het bezoek aan het visitor center lopen we weer naar de auto en rijden terug; naar de parkeerplaats bij Tunnel View. Hier heb je een prachtig uitzicht over de vallei, met Glacier Point, Half dome, de Three Brothers en Bridalveil Fall. Hiervandaan nemen we nog een trail omhoog, naar Artist Point, om vanaf dat punt het uitzicht te bekijken. Volgens de informatie op www.yosemitehikes.com zou hier het uitzicht nog mooier zijn.
Het is een bijzonder steile klim in het begin. Typisch zo'n stuk om ruzie te krijgen wiens stomme idee het was om deze trail te doen. Ongeveer halverwege komt er een splitsing; hier kruist het pad de oude stagecoach-weg en wordt de trail een stuk vlakker; hij loopt dan zelfs een stuk naar beneden. Rechtdoor gaat de trail verder naar Inspiration Point en nog verder (Pohono Trail), links, via de oude weg, kom je bij Artist Point.
De weg is al jaren niet meer in gebruik; zo hier en daar is het pad nog geasfalteerd, maar het grootste deel van het asfalt is verdwenen. We moeten regelmatig over of onder omgevallen bomen door. De trail lijkt dan ook niet onderhouden te worden en staat ook niet op de lijst van de trails in het krantje. Na een tijdje komen we bij Artist Point; hier zijn er geen bomen die het uitzicht belemmeren. Er staat een groepje mensen maar verder zien we bijna niemand op dit pad - behalve een hert; een heel verschil met de drukte bij Tunnel View. Het uitzicht is hier vergelijkbaar, maar toch iets anders en mooier dan bij Tunnel view. Gelukkig maar want anders hadden we de hele klim voor niks gedaan. Na een kwartiertje gaan we weer terug.
 |
| Tunnel View |
 |
| view vanaf Artist Point |
Als we willen gaan eten, blijkt dat we te laat zijn voor het Dinner Pavilion in Curry Village; dit sluit al om 8 uur, belachelijk vroeg. Dat wordt dus pizza bij de pizza counter. Na de pizza - we zitten heerlijk buiten te eten, de temperatuur is nog rond de 20 graden - zien we dat er een film wordt vertoond in het amphitheater. We kijken mee, het gaat over Curry Village en hoe de nationale parken een constante factor in het leven van veel mensen zijn; er zijn mensen die al jarenlang op hetzelfde campingsplekje in Yosemite staan. De film eindigt met een liedje waar de hele tijd de regel "No hurry in Camp Curry" voor komt, een regel die snel blijft hangen.
Overnachting: Stoneman Room Curry Village (tegenwoordig Half Dome Village)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten